این روزها امید در خراسان جنوبی زیر خط فقر خود قرار گرفته است. چرا که شاهد مشکلات ریز و درشتی هستیم که همه‌ی رسانه‌ها در همه سطوح، چه داخلی و خارجی، چه همسو و چه معاند با نظام، به آن می‌پردازند. در کنار همه این ناامیدی‌های در پیش روی هم‌استانیها، مسئولین هم سکوت اختیار کرده‌اند و اگر حرفی یا سخنی از انها شنیده می‌شود، مالامال از یاس و ناامیدی است که نمی‌شود به جز در شرق کشور مشابه آن را یافت. به تعبیری دیگر، انگار تمام مشکلات مملکت در این خطه سر بر اورده است و گاه کورسوی امید هم ناپدید می‌شود. در کنار تمام مشکلات سرزمینی و زیست محیطی و جبر طبیعی که برای این خطه از کشور در سالیان متمادی خشکسالی به وجود امده است، بازی‌های مرسوم سیاسی و سهم‌خواهی عده‌ای از افراد و سنگ‌اندازی‌های ایشان در امور مدیریتی و عدم تعامل گروه‌های سیاسی، شاکله‌های خدمت در استان را دچار حاشیه‌های گوناگون و سیاسیون را دچار دوگانگی برخورد و سهم‌خواهی‌های غیرمتعارف کرده است و در کنار مسائل طبیعی در پیش رو، این مساله هم باعث انهدام و نابودی این استان از درون می‌شود. در این میان جوانان و اینده‌سازان این خطه هم، راهی به جز مهاجرت نخواهند داشت چون امیدی به توسعه استان ندارند. حتی گویی در نهادهای بالادستی این کشور هم، اینجا منطقه‌ای فراموش شده در نقشه جغرافیای کشور است. مردم این منطقه در ابتدایی‌ترین نیاز خود (آب) دچار بحران هستند و حتی دغدغه و برنامه‌ای برای رفع آن هم به چشم نمی‌خورد. علاوه بر اهمیت مساله آب در مسائل سلامتی و بهداشتی مردم، مشکل کم‌آبی در این استان باعث خواهد شد که در آینده‌ای نه چندان دور، این سرزمین به سرزمینی لم یزرع تبدیل شود. می‌توان روزی را دید که فقر جمعیتی و خشکسالی‌های پیاپی، این منطقه را به دروازه ورود مواد مخدر و ناامنی برای کل کشور بدل کند. اما مساله «آب» همچنان کلمه فراموش شده‌ای در قاموس سیاستمردان این سرزمین و برنامه‌ریزان این استان است. همه این مسائل باعث شده است که اکنون در جایگاهی قرار بگیریم که توسعه در این استان دچار رشد منفی شود. رسیدن به توسعه‌ نیاز به تعامل در بین همه بخش‌های سیاسی و اجتماعی دارد که بدون حب و بغض سیاسی در کنار هم  بنشینند و تجربه‌ای نو را آغاز نمایند. مگر این استان از اصفهان و کرمان و یزد چه چیز کم دارد که سیاسیون ان از هر حزب و جناح وقتی حرف توسعه به میان می‌آید، در کنار هم و هم صدا با هم تلاش می‌کنند. گروه‌های منتقد و موافق دولت، می‌توانند به جای سیاسی‌بازی‌های مرسوم، از اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه‌های موجود در جهت رشد و توسعه استان خود بهره ببرند تا از این سال‌های خشم و قهر طبیعی عبور کنیم و اینده فرزندان این استان را در هر نقطه‌اش با درایت و تدبیر و امید روشن کنیم.