این زمین لرزه در ۲۰ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ با ۷.۳ ریشتر در ساعت ۱۲:۲۷ ظهر در ایران رخ داد و خساراتی عظیم بر جای گذاشت.براثر این زمین لرزه ضمن ویرانی زیاد یک هزار و ۵۶۷ نفر کشته، بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ نفر مجروح و ۵۰ هزار نفر آواره شدند.
همچنین براثر وقوع این زمین لرزه ۱۵ هزار واحد مسکونی تخریب یا آسیب دید، در حالی که سازمان زمین‌شناسی آمریکا زمین‌لرزهٔ قائن را مرگ بارترین زمین لرزه سال ۱۹۹۷ توصیف کرد.
این زمین لرزه پس لرزه های فراوانی داشت که این پس‌لرزه ها بر شدت خرابی‌ها افزود و بسیاری از بازماندگان را مجبور به ترک منطقه کرد، بعدها مشخص شدکه زمین‌لرزه بر اثر گسیختگی در امتداد گسلی که در زیر خط مرزی ایران–افغانستان واقع بود، ایجاد شده‌است.
در نهایت این زمین لرزه خسارات فراوانی به زیرساخت های این منطقه وارد کرد و میزان خسارت‌ها ۲۷۱ میلیارد ریال برآورد شد.میزان تخریب‌ها در اطراف و مرکز زمین‌لرزه تقریباً ۱۰۰ درصد اعلام شد که عمدتاً ناشی از شیوهٔ ناصحیح ساخت و ساز در مناطق روستایی بود.
در این راستا ۴۶ روستای زیرکوه ۱۰۰ درصد آسیب دید که روستاهای اردکول، شوشک محمدآباد زیرکوه، تاجکوه، پیشبر، دارجعلیا و سفلی گمنج، نزومند، اسفرق، بقرایی، بشیران، کازکان، دزگ، حسین آباد، مهرک مناوند بیش از سایر روستاها تلفات داشتند.
در شاسکوه ۱۷ روستا از ۷۵ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند و از نظر تلفات آبیز، اسفاد، فندخت، بهناباد و بیدخت بیش از سایرین آسیب دیدند.
شهر اسفدن ۷۰ درصد آسیب دید و در زهان ۳۷ روستا از ۶۰ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند، زهان و پایهان تلفات زیادی داشتند و در پترگان ۱۱ روستا به ترتیب از ۵۰ درصد تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند.
همچنین منطقه درمیان ، روستاهای تخته جان، سهراب، خونیک، گیت، اشک، گزیک، درخش، آسیابان، گلویج، دره چرم، آبگرم، آوازه، زیلان، زیرک، نصرالدین بشدت آسیب دیدند.زلزله ۲۰ اردیبهشت ۷۶ در منطقه بسیار گسترده‌ای به وسعت حدود یک سوم از مساحت کل کشور احساس شد.
به هنگام وقوع زمین‌لرزه، اکثر جمعیت منطقه در حال کار بر روی زمین‌های کشاورزی بودند؛ در نتیجه بر اثر ریزش ساختمان‌ها مجروح نشدند و جان سالم به در بردند. به همین دلیل میزان تلفات زمین‌لرزه بسیار کمتر از آنی است که از چنین زمین‌لرزه‌ای با این حجم وسیع خرابی‌ها انتظار می‌رفت. اگر زمین‌لرزه به‌جای ظهر در شب به وقوع می‌پیوست، میزان تلفات آن می‌توانست تا ۱۰ برابر افزایش پیدا کند.
نویسنده ،خبرنگار و سردبیر: ا .حسن پور
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.