این روزها در خراسان جنوبی، هنگامی که به نحوه مدیریت مدیران توجه می‌کنیم به نکات جالبی می‌رسیم. کوتوله‌پروری که خاص مدیران جزء و کل خراسان جنوبی است. هر مدیر برای خود تیمی و عقبه‌ای دارد که او را به مدیریت رسانده‌اند و لاجرم باید منافع انها از سوی مدیر تامین شود. جالب است در همه حوزه‌های مدیریتی استان این موضوع وجود دارد و دریغ از واکنشی به آن. جالب آنجاست که گستردگی این مدیریت‌های کوتوله در عملکرد مدیران به وضوح نمایان هست و جالبتر از آن، این که مدیران و مسئولانی زیردست این مدیران هستند که خود کلکسیونی از ماجراهای ماقبل و بعد هستند.

از طرف دیگر، این روزها خدمت به مردم سرلوحه مدیریت عالی دولت در استان قرار دارد و این موضوع بر همگان آشکار است.  با این حال در برخی از سیستم‌های مدیریتی که ورود می‌کنیم، رد پای افرادی را می‌یابیم که دنبال منافع خود و گروه‌های خاص هستند. افرادی که در پست‌های خود هم از مردم عبور کرده‌اند و هم از حامیان دولت و هم از گروه‌های سیاسی و اجتماعی، و صرفا به دنبال منافع خود هستند.

جای تاسف دارد که برخی از مدیران میانی در ادارات دولتی، استانداری و …. درخراسان جنوبی باعث تخریب و تضعیف جایگاه جهادی استاندار می‌شوند، چنانکه حامیان دولت و نظام را سرخورده از فعالیت‌های اجتماعی می‌کنند. جای سوال بزرگی است که این مدیران به چه شیوه‌ای انتخاب شده‌اند و چرا بارها و بارها در محافل شنیده می‌شود که فلان مدیر در جلسات خانوادگیش عنوان نموده که وابستگان خود را بر مسند پست‌هایی خاص می‌نشاند. آن هم پست‌هایی که مستقیم با مردم سر کار دارند.

گویا خراسان جنوبی قصد ندارد چارچوب و معیاری صحیح برای انتخاب مدیران خود تدوین نماید و این استان همچنان در انتخاب مدیران، بر اساس رانت و لابی مرسوم عمل می‌کند. در این استان همچنان مدیرانی حکم‌رانی می‌کنند که جرات حرف زدن رو در رو  با مردم را ندارد. مدیرانی که حاضرند برای ماندن پشت میز مدیریت، دست به هر کاری بزنند و هر کسی را در راستای کار خود تخریب کنند. مدیرانی که فقط مدیر موقعیت خود هستند تا برای خود از خوان نعمت تکه‌ای پیدا کنند و مشغول آن باشند. کاش استاندارمان در کنار تغییرات ساختاری و جهادی که برای بهبودی و توسعه استان انجام می‌دهد، برای بهبود وضعیت ساختاری مدیریت‌های استانی هم گامی محکم‌تر از گام توسعه بردارد.