بنده دره، این نوستالژیک‌ترین فضای طبیعی در خراسان جنوبی، فضایی که در اشعار فولکوریک منطقه هم به وفور به آن اشاره شده، سالها بود که به حال خود وامانده بود. اما با تدبیر استاندار سابق خراسان جنوبی، در بازه زمانی کوتاه، از نظر زیرساخت متحول شد، به گونه‌ای که تعجب همگان را در اجرای پروژه‌ی توسعه‌ی زیرساخت‌ها در پی داشت. معتمدیان تا اخرین روزهای حضورش در خراسان جنوبی، به جد پیگیر توسعه‌ی این مجموعه بود و توانست در این امر، به صورت موفق عمل کند. اما افسوس که بعد از رفتن وی از خراسان جنوبی، در وهله اول مدیران پای کار به خاطر ترس از دستگاه‌های نظارتی و  شکایت‌های پی در پی شرکت‌های متولی قسمتی از اراضی، از ادامه این کار عام‌المنفعه سرباز زدند. تا جایی که یکی از مدیران، در جایی می‌گوید که خود معتمدیان  شروع کرده است، خود ایشان هم کار را تمام کند.

با یک حساب ساده و با دیدن این ترس و برخوردها، می‌توان علت توسعه‌نیافتگی خراسان جنوبی را حدس زد. پروژه‌ای را سی و اندی سال، حتی یک نفر جرات ورود به ان را نداشت، مردی از دیار غرب کشور با اراده‌ای پولادین و کفش‌هایی آهنین، انرا با تمام قدرت شروع کرد و تمام قد در پشت پیشرفتش ایستاد. با این حال، مدیران بومی با تمام قوا، از ادامه این پروژه ایستادند.

معلوم نیست چرا در کارهای عمرانی، مدیران معزز استان از گروه‌های فشار صحبت می‌کنند. ما بارها در مورد توسعه‌ی بند دره و منافع آن برای مردم سخن گفته‌ایم. نظرات مردم را شنیده‌ایم و در فضای مجازی نیز منتشر کرده‌ایم. همه میدانیم که این روزها، بند دره تبدیل به جایگاهی امن برای تفریح مردم شده است و همه از تحول این منطقه خوشحالند. همه مردم هم بی‌تعارف، این تحول را مدیون معتمدیان می‌دانند. او که توانست مدیران پشت صندلی این استان را، وادار به شاهکاری باور نکردنی کند. کاش، استاندار محترم استان، با قدرت تمام به این قضیه ورود پیدا کنند تا شاید این پروژه در ترس مدیران این استان ابتر نماند. همانطور که بعد از رفتن معتمدیان، عملا به ورطه فراموشی سپرده شده و هیچ پیشرفتی در آن مشهود نیست و مدیران عزیز به جای نظارت بر پیشرفت آن، در اتاق زیبا و گرم خود مشغول کار هستند تا شاید گزندی به آنان نرسد. این استان تنها مرد میدان می‌خواهد.