، سید علی اصغر میرباقری فرد در همایش منطقه‌ای بزرگداشت استاد بدیع‌الزمان فروزانفر در بشرویه که به‌صورت آنلاین حضور یافت افزود: بحث بزرگداشت‌ها و محافل برای تک تک شخصیت‌های علمی در کشور و دنیا با اهداف و محتواهای متفاوت برگزار می‌شود.

وی بیان کرد: باید این سنت حسنه را قدر دانسته و از این فرصت برای معرفی شخصیت‌ها، هویت و فرهنگ جامعه استفاده کنیم چراکه نقش اثرگذاری برای جامعه علمی کشور دارد.

میرباقری فرد اظهار داشت: برای برگزاری بزرگداشت ها اولین هدف معرفی و شناساندن فرد به جامعه مخاطب در سطح تخصصی و عمومی و گام بعدی تمجید و احترام به ساحت این بزرگواران است.

وی ادامه داد: این اهداف در همه مجالس و محافل که برای بزرگداشت‌ها تنظیم‌ می‌شود مدنظر هست چون شناساندن و تکریم مفاخر از اهمیت زیادی برخوردار است.

وی تصریح کرد: یکی از موارد مهم اینکه در این بزرگداشت‌ها معمولا از  بیان ظرفیت‌های مفاخر غفلت می‌کنیم یعنی به صورت عملی الگوسازی انجام نمی‌شود.

رییس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی عنوان کرد: استاد فروزانفر به تعبیری در یکی از روستاهای بشرویه متولد شد البته ابهام‌هایی در باب زندگینامه وی وجود دارد.

وی افزود: نکته مهم این است که یک فرد روستایی از شهرستانی کم‌برخوردار چگونه می‌شود که در عمر نسبتا کوتاه خود مسیری را طی کند که شخصیت بزرگ، برجسته و اثرگذار در کشور می‌شود.

میرباقری فرد عنوان کرد: بدون شک امروز و سال‌های قبل یا بعد نیز افرادی با استعدادهایی مشابه استاد فروزانفر در سطح روستاها، شهرها و کشور داشته و داریم.

وی افزود: استاد بدیع‌الزمان فروزانفر مسیری را با همت خود طی کرده و به این مرحله رسید، در حال حاضر نیز باید از این حرکت‌های سرنوشت‌ساز و تعیین کننده بهره‌مند شده و برای پرورش چنین استعدادهایی بکوشیم.

رییس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی تاکید کرد: الگوسازی به معنای این نیست که همه توان خود را بکارگرفته و زندگینامه استاد فروزانفر را معرفی کنیم بلکه امروز باید استاد فروزانفرهایی متناسب با شرایط جدید برای توسعه علمی کشور تربیت کنیم.

وی با اشاره شخصیت علمی استاد فروزانفر افزود: وی دارای استعدادهای علمی بود که در حد بالاترین امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بوده است.

میرباقری فرد ادامه داد: توانایی استاد فروزانفر را باید در میراث خانوادگی وی یعنی قوه تحلیل و استنباط جستجو کرد هرچند همه عمر وی صرف امور علمی نشد و به کارهای غیرعلنی هم علاقمند بود.

وی تاکید کرد: این استعداد که در عمر نه‌چندان بلند توانسته در این مدت چنین اثرگذاری داشته باشد مهم است لذا در الگوسازی به شناسایی و کشف استعدادها باید توجه کنیم.

رییس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی گفت: نکته مهم دیگر سنت علمی خانواده استاد فروزانفر است که زمینه شکوفایی استعداد وی را فراهم کرده است.

وی بیان کرد: موضوع مهم دیگر اینکه با شجاعت تصمیم بزرگی برای هجرت از بشرویه به مشهد مقدس گرفت در حالیکه فردی بسیار عاطفی بوده و نسبت به خانواده و شهر خود در هر جایی باب سخن سرداده و حتی در کلاس درست هیچگاه به بشرویه پشت نمی‌کرده که این خیلی بامعنا است.

میرباقری فرد اظهار داشت: همین انسان سرتا پا احساس بر این عواطف غلبه کرده و تشخیص می‌دهد برای شکوفا کردن استعدادهایش باید مهاجرت کند.

وی تصریح کرد: عامل مهم دیگر در شکل‌گیری شخصیت وی، هوشمندی در انتخاب استادان برجسته و شاخص است که در حوزه تخصصی افراد صاحبنظر بوده‌اند.

رییس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی گفت: استاد فروزانفر با نظام‌های مختلف آموزشی در ارتباط بوده و با نظام دانشگاهی متعدد آشنا شده و علم آموخته است.

وی تاکید کرد: در پیوند آموزش سنتی و مدرنیسم باید ضمن حفظ سنت‌های ارزشمند، بکوشیم دیدگاه های جدید را بشنویم که در تکامل شخصیت‌های علمی می‌تواند موثر باشد.

میرباقری فرد، تخصص‌گرایی را از دیگر عوامل مهم در شکل‌گیری شخصیت علمی استاد فروزانفر دانست و گفت: عنصر مهم دیگر مهارت‌ کم‌نظیر استاد فروزانفر در حوزه آموزش و شاگردپروری بود.

در همایش منطقه‌ای بزرگداشت استاد بدیع‌الزمان فروزانفر امروز برای نخستین بار سند قرارداد تسهیل مقالات شمس تبریزی رونمایی شد.

همایش منطقه‌ای بزرگداشت استاد بدیع الزمان فروزانفر تحت عنوان “فرهنگ پژوهان” ۱۵ و ۱۶ اردیبهشت ما جاری در شهر بشرویه با حضور مسئولان و شاگردان استاد فروزانفر برگزار شد.

جلیل بُشرویه‌ای» ملقب به بدیع‌الزمان فروزانفر (زاده ۱۴ شهریور ۱۲۷۶ در بُشرویه – درگذشته ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران)؛ ادیب، نویسنده، مترجم، سراینده و پژوهشگر ادبی ایرانی و مدرس دانشگاه برجسته در زمینه زبان و ادبیات فارسی و یکی از مولوی‌پژوهان بزرگ امروزی بود که در این زمینه آثار ارزشمند گوناگونی را نگاشت.

فروزانفر همچنین سال‌ها استاد کرسی‌دار ادبیات فارسی در دانشگاه تهران و نیز از کارمندان فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.

نام ابتدایی بدیع‌الزمان فروزانفر در دوره جوانی‌ محمدحسین بشرویه‌ای بود که بعدها خود را جلیل ضیاء بشرویه‌ای، بعدتر جلیل فروزانفر و عاقبت بدیع‌الزمان فروزانفر نام نهاد.

تخلص شعری وی ابتدا ضیا بود و سپس ترجمه همان را که فروزانفر است، برگزید. او لقبِ «بدیع‌الزمان» را در سال ۱۲۹۸ خورشیدی به ‌سبب سرودن قصیده‌ای در وصف بهار، از احمد قوام (قوام‌السلطنه) والی خراسان، دریافت کرد.

استاد بدیع‌الزمان فروزانفر مولوی‌شناسی بزرگ بود که حدود ۴۰ سال درباره آثار مولوی و شمس تبریزی تحقیق کرد و حاصل پژوهش‌های او کتاب‌هایی مانند فیه کافی مثنوی معنوی ماخذ قصص و تمثیلات مثنوی، احادیث مثنوی و از دیگر آثار او تاریخ ادبیات ایران، زنده بیدار و ترجمه رساله قشیریه است.

خراسان جنوبی ۱۱ شهرستان دارد و مرکز شهرستان بشرویه در ۳۰۰ کیلومتری بیرجند است.