✍️مهدی ذبیحی حصار

♻️♻️عصر پنجشنبه چهارمین دیدار از بازیهای مرحله رفت انتخابی جام جهانی قطر ۲۰۲۲ در قاره اسیا برگزار شد و در کمال ناباوری، تیم ملی جمهوری اسلامی ایران با یک شکست مفتضحانه در جایگاه سوم گروه خود ایستاد.

? جایگاه سومی در گروه مقدماتی اسیا، بیش از هرچیز یادآور جایگاه سومی تیم ایران در گروه مرگ جام جهانی روسیه است. جایی که ما با کمی خوش شانسی حتی می توانستیم در جایگاه نخست آن تکیه کنیم.

? به یاد بیاورید، برخی هواداران دو اتشه پرسپولیس را، هواداران تندرو برانکو به گونه ای جایگاه سومی ایران را زیر سوال می بردند، گویا تاریخ فوتبال ایران را از یاد برده بودند، از یاد برده بودند که در گذشته و قبل از کیروش همان دو سه بار صعود را با دعا و نذر و نیاز و خوش شانسی توانسته بودیم صعود کنیم.

?کیروش به ما تنها فوتبال نداد، او به ما یاد داد که باید امیدوار باشیم. حتی در بدترین شرایط هم باید امیدوار باشیم و با تمام توان کار کنیم. قطعا نتیجه می گیریم.

? امروز بیشتر از گذشته ، می فهمیم که برنامه نود چه خدمتی به فوتبال و حتی فرهنگ عمومی کشور ما کرد. عادل فردوسی پور بعد از بیست سال کار مداوم، فوتبال ما را شفاف کرده بود، او هر چند نمی توانست به تنهایی جلو فساد در فوتبال را بگیرد اما آنقدر شفافیت ایجاد کرده بود که نه خبری از شعارهای نژاد پرستانه در ورزشگاه ها بود و نه مفسدین، بدون پرداخت هزینه می توانستند فساد کنند. اما باند علی فروغی توانست او را به راحتی حذف کند و دود این کار احمقانه سیاسی بیشتر از همه به چشم فوتبال ملی ما رفت او عادل را حذف کرد و میدان را به امثال گلزارها
و حیایی ها بخشید تا نتیجه آن را امروز تماشا کنید.

?استقلال، استقلال رام نشدنی این روزها؛ قطعا اگر مدیران باشگاه استقلال ، به استراماچونی فرصت نمی دادند، و در همان هفته های نخست او را برکنار می کردند،چنین تیم قدرتمندی شکل نمی گرفت. تیمی که قطعا در پایان این فصل قهرمان خواهد شد( این خط و این نشان) . لذا امیدواریم مسوولین ورزش کشور، به ویلموتس فرصت بدهند، حتی در صورت حذف از گروه مقدماتی ، باید چهار سال به ویلموتس فرصت داد تا برنامه هایش را اجرایی کند.

? یکی از نکاتی که جامعه ما را امروز ویران کرد، بی احترامی مردم عراق و بحرین به ملیت ما ایرانیان بود. همه دیدید و شنیدید که در دو مسابقه اخیر ایران مقابل عراق و بحرین ، هنگام پخش سرود ملی ما ، تماشاگران عراقی و بحرینی به شدت به ملیت ما ایرانیان بی احترامی کردند. جای سوال هست از مدعیانی که معتقدند سیاستهای منطقه ای ایران در عراق و لبنان و بحرین ، نزد ملت و مردم این کشورها ما را محبوب کرده است. لطفا بدون حاشیه پاسخ دهید، آیا شما در این بی احترامی بزرگ به مردم ایران، عزتی مشاهده کردید؟

? در عین حال، ما باید از شکست هایمان درس بگیریم. اگر فروغی و گلزار را جای عادل گذاشتیم، چه نصیبمان شد و چه هزینه ای پرداختیم. اگر کیروش رفت و ویلموتس جانشینش شد، چه انتظاری از او داریم، چه میزان به او فرصت می دهیم. اگر برای امنیت خودمان و دیگر کشورهای دوست و همسایه هزینه سنگینی همچون خون بهترین فرزندانمان را اهدا کردیم ، چه انتظاری از دولت ها و خصوصا ملت های مخاطبمان داریم.؟ اینها سوالاتی است که باید پاسخی روشن داشته باشند.