گویا مسئله‌ی بودن با نبودن استاندار خدوم استان، خارج از هر چیز، تکلیف دوست و دشمن، عاقل و نادان را برای مردم این دیار روشن کرده است. بحثی که این روزها در وهله‌ی اول، نشان داد که اتحاد بین حامیان دولت، اتحادی قوی و ماندگار هست و نظر انها بر مدیریت، عقلایت و تدبیر در استان است و در نگاه دوم چهره‌ی سیاسی نمایندگان استان را به مردم استان خراسان جنوبی، روشن کرد. نمایندگانی که نه تنها پیشرفت استان برایشان مهم نیست بلکه در کنار این نگاه منفی به خواسته‌های سیاسی پوچ خود بیشتر علاقه نشان می‌دهند. سومین نگاه موجود، نگاه دوستانی به ظاهر اعتداگراست که باید از آنها به عنوان دوستان بدتر از دشمن یاد کرد. دوستانی که در این میان،گویی دریایی برای شنا کردن خودشان یافته‌اند و برای خودشان ماهی می‌گیرند. این دوستان به مراتب از افراطیون بدتر هستند. حلقه‌ی چهارم این ماجرا، افراطیون خوشحال هستند که نه خوشحال برای آبادانی، که خوشحال از زمزمه‌ی رفتن مردی هستند که با تمام قوا، خار چشمشان شده است. اینان نه پیشرفت استان برایشان مهم است و نه چیز دیگری. گویی عروسک کوکی هستن با یک کیت که نه فکر می‌کنند و نه چیزی را درک می‌کنند. این افراد، صرفا ساز خودشان را می‌زنند و حرکت خودشان را می‌کنند. امید است روزی این استان بدور از هر مرد باد و زنده باد جریان ها تندرو با عقلانیت و تدبیر مردانی چون پرویزی آباد و آبادتر گردد .