گیوه و پاپوش سنتی بشرویه نمادی از فرهنگ، صبر و خلاقیت مردمان دیار آفتاب و کویر است و با تلاش هنرمندان و حمایت نهادهای فرهنگی، دوباره جان تازه‌ای گرفته و به فرصتی برای اشتغال پایدار و رونق اقتصادی تبدیل شده است.
گیوه‌بافی در بشرویه سابقه‌ای نزدیک به چهار قرن دارد و از دیرباز به‌عنوان پوششی سبک، خنک و مناسب برای مناطق گرم و خشک شرق ایران شناخته می‌شده است. این پاپوش سنتی، نه تنها کاربرد روزمره دارد، بلکه جلوه‌ای از مهارت، صبر و خلاقیت مردمان منطقه و نمادی از فرهنگ محلی است.
در دهه‌های گذشته همانند بسیاری از هنرهای سنتی ایران، گیوه‌بافی با خطر فراموشی و رکود مواجه شد اما با حمایت اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان جنوبی و اجرای برنامه‌هایی چون اعطای تسهیلات به هنرمندان، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و معرفی محصول در نمایشگاه‌های استانی و ملی بار دیگر جان تازه‌ای در کالبد این هنر اصیل دمیده شد.
سیدامیر سلیمانی رباطی، مسئول میراث فرهنگی شهرستان بشرویه با اشاره به اهمیت این هنر گفت: گیوه‌بافی نه تنها یک کالای مصرفی بلکه جلوه‌ای از صبر، خلاقیت و هویت فرهنگی مردمان بشرویه است و امروز این هنر-صنعت ارزشمند، به مرحله‌ای از اعتلا و توسعه رسیده است.
وی افزود: گیوه‌های تولیدی بشرویه به دلیل استفاده از نخ پنبه‌ای مرغوب، استحکام و دوام بالا، انعطاف‌پذیری و طراحی سنتی با نقش‌های هندسی و طبیعی، جلوه‌ای هنری و کاربردی دارند. سبکی، خنکی و قابلیت تنفس پا از دیگر مزایای این پاپوش سنتی است که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای فصل‌های گرم سال تبدیل کرده است.
مسئول میراث فرهنگی شهرستان بشرویه بیان کرد: رونق گیوه‌بافی علاوه بر حفظ میراث فرهنگی، زمینه اشتغال پایدار به ویژه برای زنان هنرمند را فراهم کرده است. بانوانی که با فراگیری این هنر نه تنها به درآمدزایی خانواده کمک می‌کنند بلکه مهارت‌ها را به نسل جوان منتقل کرده و نقشی کلیدی در توسعه و احیای این هنر ایفا می‌کنند.
سلیمانی رباطی با اشاره به چشم‌انداز آینده گیوه‌بافی گفت: توسعه بازارهای ملی و بین‌المللی و راه‌اندازی اولین خانه تخصصی گیوه‌بافی در بافت تاریخی بشرویه، بستری مناسب برای آموزش، توسعه و فروش محصولات فراهم کرده است. مدیریت این مرکز به دست بانوان هنرمند است و نقش مهمی در ترویج و احیای هنر گیوه‌بافی ایفا می‌کند.
وی تأکید کرد: گیوه بشرویه امروز دیگر صرفاً یک کالای مصرفی نیست بلکه یک اثر هنری ارزشمند و نمادی از مقاومت فرهنگی در برابر تغییرات سریع دنیای مدرن است. هر بافت آن داستانی از صبر، هنر و عشق مردمان سرزمین آفتاب و کویر را روایت می‌کند.
نوشته و خبر نگار : احمد کاشانی دبیر سرویس گردشگری و میراث و ا.حسن پور
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.