سفال یکی از شاخص‌های مهم پیشرفت تمدن‌های گذشته بشری محسوب می‌شود که ساختاری غیر فلزی و غیرآلی دارد، این نوع آثار سخت و غیرقابل احتراق بوده و اکسید نمی‌شود. آثار سفالی بسته به ساختار آنها، شرایط نگهداری، طرز استفاده و مکانی که از آن بدست آمده‌اند دچار آسیب‌هایی می شوند که میزان این آسیب‌ها با توجه به عوامل به وجود آورنده آنها متفاوت است که بر این اساس نیاز به حفظ و مرمت دارند.

به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، غلامحسین شعیبی ضمن بیان مطالب فوق گفت: در جریان ششمین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی در تپه کهنک سربیشه که در سالجاری انجام شد خمره سفالی با ابعاد ۶۰*۶۰ سانتیمتر بدست آمد که بنا بر شواهد و مطالعات باستان‌شناسی به قرون ششم تا هفتم قمری تعلق دارد. این خمره سفالی در اثر فشار آوار دچار آسیب‌های فیزیکی شدید شده بود که پس از انتقال به آزمایشگاه، مورد پاکسازی، وصالی، بازسازی و استحکام‌بخشی قرار گرفت این اثر اکنون آماده نمایش در موزه می‌باشد.

لازم به ذکر است کاوش های باستان شناسی در محوطه کهنک سربیشه با همکاری دانشگاه بیرجند و اداره کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی از سال ۱۳۹۲ آغاز و تاکنون شش فصل حفاری در این محوطه انجام شده است.