مهدی ذبیحی . دبیر حزب ندا
سلفی با خانم موگرینی هر چند صحنه خوبی را خلق نکرد اما سلفی با او شاید قابل توجیه باشد؛ چرا که موگرینی حداقل هایی از دانش و درک را دارد و برای طیفی از مردم ما یاداور خاطرات خوش سیاست تعامل گرایانه ظریف و روحانی و برجام است . اما عکس انتخاباتی با تتلو و نشاندن او بر صدر جلسه ای که پیش از این جایگاه آیت الله مهدوی کنی ، مرحوم عسگراولادی و سابقون انقلاب بود دیگر جای توجیه ندارد.
متاسفانه این روزها گرفتار تفکری شدیم که تتلو را به دلیل داشتن ۵ میلیون فالور در اینستاگرام (و بدون داشتن حداقل سواد، دانش، هنر ، شعور) بر دیده می خود می نشاند ولی مولانا عبدالحمید ؛ این روحانی برجسته و متفکر را بر نمی تابد. استاد شهرام ناظری را بایکوت می کند. از سالار عقیلی در بیرجند به دلیل حمایت انتخاباتی از حسن روحانی به روشی دیگر انتقام می گیرد.
به قومی گرفتار شده ایم ، که همه چیز را از آن خود می داند.
۲۱ شبکه سیما و ۴۰ شبکه رادیویی و هزاران تریبون و دهها سایت و ۷برگزاری و صدها روزنامه و هفته نامه و گاهنامه و ماهنامه دارد ؛ ولی در تمام انتخابات های اخیر از اصلاح طلبان و مستقلین شکست خورده است.
تحلیل هایشان مرغ پخته را به خنده می اندازد. می گویند مولوی عبدالحمید یک امام جمعه است و بنا به دعوت هیچ امام جمعه ای نبوده است. این چه طور مجلسی است که برای نماینده دهها میلیون ایرانی جا ندارد ولی برای دعوت از امثال علی پروین های لمپن به اندازه کافی جا دارد.
ناراحتی من از تبعیض ها نیست . چرا که من سالهاست به این تبعیض ها عادت کرده ام. ناراحتی جایی است که مجالس این به اصطلاح بزرگان برای امثال تتلو و پروین و رسایی جا دارد ولی جایی برای مولانا عبدالحمید و شجریان و ناظری ندارد.
ناراحتی من از احمق فرض کردن مردم است. جایی که برای لغو کنسرت شهرام ناظری بهانه دوستان بی کیفیت بودن سالن قوچان است . و در بیرجند که سالنی با استاندارد موجود است با فشار رسانه ای محل کنسرت را جابجا می کنند یعنی عملا ان را لغو می کنند.
