#خبر_و_هنر

#خراسان_جنوبی

#khabar_va_honar

#southern_Khorasan

#Birjand

#khabarvahonar

#خبر_و_هنر #خبروهنر

#خبر_هنر #خبر #اخبار #هنر #فرهنگ

#بیرجند #قاین #طبس #فردوس #سرایان #نهبندان #خوسف #بشرویه #زیرکوه #درمیان #سربیشه

بدیع الزمان فروزانفرقبل از آنکه از مشهد به تهران برود تحقیقات خود را بنا بر رویه ی استادش بر روی شعرای عهد سامانی و غزنوی متمرکز کرده بود و با شعرای عهد سلجوقی و عهد مغول، خاصه مولوی هیچ انس و الفتی نداشت و تنها غزل مولوی که از استادش در مشهد، به گوشش خورده بود، غزلِ “بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست” بود، اما با ورودش به تهران اوضاع عوض شد. استاد، تمام تمرکز خود را بر مولوی و آثار او و هر آنچه به صورت مستقیم وغیر مستقیم به مولوی مربوط بود متمرکز کرد.
مولوی پژوه ومدرس آثارمولانا با این توضیح در مورد بدیع الزمان فروزانفر گفت: یکی از از ویژگی هایی که باعث جهانی شدن وی شد تمرکز عمیق بر مولوی و پژوهش در آثارش بود به گونه ای که فروزانفر تنها فردی است که توانسته احادیث و آیات «مثنوی معنوی» را تمام یافته همچنین منبع و منشاء همه یِ داستان های مثنوی را نیز پیدا کند، از این رو ممکن نیست جایی سخنی از مولوی و تالیفات او گفته شود اما نقل قولی از استاد فروزانفر در میان نیاید.
« محمد کیال» شمه ای از چگونگی ظهور و بروز استاد بدیع الزمان فروزانفر در دنیای ادبیات ارایه کرد و توضیح داد: مهم ترین ویژگی وی تمرکز و کار عمیق تحقیقی بود، به گونه ای که تنها زمان دید و بازدید با دوستان و آشنایان را عصر پنج شنبه می گذاشت و بقیه روزهای هفته، وقت خود را بر روی کارهای مطالعاتی و پژوهشی متمرکز میکرد، چرا که معتقد بود که فقط کار عمیق می تواند بین مطالب آن تسلسل لازم را بوجود بیاورد.
به نظر وی این ویژگی فروزانفر، جزو ویژگی هایِ نوابغ است که بر روی یک کار تمرکز عمیق داشته و ازپراکندگی و درگیری ذهن خودداری می کنند.
کیال همچنین گفت: دیوان شمس حدودا چهل هزار بیت دارد که خواندن آن به صورت ساده و روان یکی دو سال زمان می برد. استاد فروزانفر چهار نسخه را از ترکیه ، یک نسخه از کتابخانه شخصی «چستربی تی» از آمریکاییان مقیم انگلستان و هفت نسخه دیگرنیز که متعلق به خود مصحح بوده یافت و این ۱۲ نسخه را با هم مقابله کرده و تصحیح انتقادی کرد طوری که این تصحیح ۱۰ سال طول کشیده و تا کنون تنها تصحیح انتقادی موجود درعالم نشر می باشد.
وی تاکید کرد:هنگامی که دانشجویان در دانشکده ادبیات و علوم انسانی از دکتر شفیعی کدکنی میپرسند:
از این که به شما استاد می گویند چه حسی دارید؟ دکتر شفیعی کدکنی لبخندی زده و پاسخ می دهد:
“می توانم بگویم واژه ی استاد، فقط نام یک نفر را برایم تداعی میکند و آن یک نفر شادروان استاد بدیع الزمان فروزانفر است”
همه کارها و آثار بدیع الزمان تحقیقی بود و نشانی از تقلید نداشت و این ویژگی مهم دیگر در کنار تمرکزعمیق در هنگام کار بود.
وی گفت: این از عجایب است که به هر چه مولوی پیوند داشت رد پای استاد فروزانفر و تصحیح آن مشاهده می شود، دیوان شمس را با ۱۲ نسخه تصحیحِ انتقادی و کتاب فیه مافیه یا مقالات مولوی را تصحیح کرد، احادیث و روایات و منابع داستان های «مثنوی معنوی» را جدا جدا پیدا و شرح منابع هر یک را نگاشت، معارف پدر مولوی که کتاب معارف بهاء ولد نام دارد و معارف محقق ترمزی که استاد مولوی بوده را یافته و تصحیح کرد، دفتراول مثنوی را به بهترین شیوه شرح کرد ولی متاسفانه بنا به سنت مالوف که: “هر که را اسرار حق آموختند/ مهر کردند و دهانش دوختند” اجل مهلتش نداد و چشم از این جهان خاکی فروبست اما کار ارزنده ناتمام وی را استاد سید جعفر شهیدی، مترجم نهج البلاغه در پنج جلد دیگر ادامه داد.