نوشته : دکتر زارعی

در فضای مجازی مراقب انتشار پیام‌هایی با مفهوم پدر و مادر که پدیده‌هایی تکرارنشدنی در زندگی هر فرد هستند، باشیم.
همزمان با روز مادر، شاهد انتشار پیام‌های متعدد و تصاویری از جلسات شادمانه دورهمی از خانواده‌هایمان در فضای مجازی هستیم. غافل از آن که مادران و پدران در گذشته‌ای داریم که فرزندانشان در این روزها، نمی‌دانند داغ دلشان را چگونه آرام کنند، هنگامی که همگان عکس‌های خود را در کنار مادر و پدرشان منتشر می‌کنند. نمی‌دانند در چنین شب‌هایی چگونه مادرشان را در آغوش بگیرند. مگر برای یک انسان، چند بار پدر و مادر تکرار می‌شوند و مگر می‌شود آنان را در هر کوچه و بازاری یافت که به آنان پناه ببریم.
هر چند این روزها، بهانه‌ای برای بزرگداشت مقام مادر و زن است، همه می‌دانیم که تنها با بزرگداشت یک روز، حتی ثانیه‌ای از زحمات مادر یا پدرمان جبران نمی‌شود. پس ای کاش به جای انتشار این‌گونه پیام‌ها در فضای مجازی، هر شب و هر دقیقه به یاد مادر و پدرمان باشیم و بدانیم که آنها به پیام‌های ما در فضای مجازی نیازی ندارند. نیاز آنان قدردانی قلبی و توجه حضوری ماست.
با دیدن پیام‌های آکنده از دلتنگی عده‌ای از هم وطنانمان، دل به درد می‌آید. مگر نه آن که روزی خودمان هم مادر و پدرمان را در جمعمان نخواهیم داشت. مگر نه آن که بنی آدم اعضای یکدیگرند.
پس بیاییم و دید و بازدید و قدردانی از مادر و پدر را منحصر به این روزها نکنیم و در چنین روزهای زیبایی، چه روز مادر، چه روز پدر، به یاد سایر افراد هم باشیم. بیاییم و خود را لحظه‌ای جای فرزندانی تصور کنیم که از نعمت مادر یا پدر محرومند. پس به جای انتشار و اشتراک پیام‌ها و تصاویر خانوادگی خود در فضای مجازی، آنهم با دیگرانی که شاید پدر و مادرمان را نشناسند، این پیام‌ها را صرفا برای پدر و مادر خود ارسال کنیم و در باطن هم متوجه حضور آنان در زندگی خود باشیم. آنان در طول حیات خود نیازمند توجه و مراقبت ما، چه به صورت حضوری و چه به صورت تلفنی و‌ مجازی هستند.
بیاییم و از وسایل ارتباطی، برای ارتباط بهتر با خانواده خود استفاده کنیم.