مردمان خراسان جنوبی با اشک و افتخار نه تنها در مصلی قدیمی بیرجند برای بدرقه و تشییع ۲ شهید اقتدار ملی حضور یافتند؛ بلکه آمدند تا عهدی دوباره با قهرمانان وطن ببندند.
، کوچه‌ها و خیابان‌های منتهی به مصلی ابوالفضلی شهر بیرجند مملو از جمعیتی بود که با چشمانی اشک‌بار و دل‌هایی مالامال از اندوه و غرور، وداعی عاشقانه با ۲ تن از شهدایی داشتند که جان خود را در راه دفاع از آرمان‌های انقلاب اسلامی، امنیت کشور و ارزش‌های الهی فدا کردند.
صدای نوحه و فریاد «لبیک یا حسین» در هم تنیده بود با بغض‌های فروخورده و شعارهای پرصلابت مردمی که آمده بودند تا ثابت کنند راه شهید، همچنان زنده و پر رهرو است.
ساعت هنوز به هفت نرسیده که مردم از گوشه و کنار شهر آشنا و غریبه همه و همه خود را مصلی رسانده اند تا دوش به دوش خانواده شهدا عزت و اقتداری از جنس همبستگی را به نمایش گذارند.
هشت و ۱۳ دقیقه صبح آیین تشییع شهیدان«مهدی زیبا» و «اسماعیل نادی» از شهدای اقتدار ملی آغاز شد صحن و سرای مصلی مملو از جمعیت بود اما با شروع تلاوت قرآن سکوتی بر مراسم حاکم شد.
طنین آیاتی از سوره آل عمران به این آیین رسمیت بخشید، همه سراپا گوش شده بودند. قاری در بین قرائتش به آیاتی اشاره کرد که تاکید داشت: «همان کسانی که [از جنگ کناره گرفتند]، و در خانه‌های خود نشستند، و درباره برادرانشان گفتند: اگر از ما فرمان می‌بردند کشته نمی‌شدند. بگو: [چنانچه اختیار مرگ در دست شماست] پس مرگ را از خود دفع کنید، اگر راستگویید».
آخرین کلمات این تلاوت چند دقیقه‌ای، اتمام حجتی بود برای همه شنوندگان، آنجایی که قاری قرآن به آیه ۱۷۲ سوره آل عمران اشاره داشت که می‌گوید:«آنان که دعوت خدا و رسول را اجابت کنند پس از آنکه به آنها رنج و الم رسید، از آنها هر کس نیکوکار و پرهیزکار شد اجر عظیم خواهد یافت.»
سپس امام جمعه موقت بیرجند در سخنرانی با اشاره به اهمیت درک عمیق فرهنگ عاشورا، تأکید کرد: فرهنگ عاشورا نباید تنها به یک روز خاص محدود شود، بلکه باید همواره در زندگی ما حضور داشته باشد و هر روز خود را در مسیر عاشورا و در پیروی از امام حسین (ع) قرار دهیم.
حجت الاسلام مهدی رحیم آبادی آینده پیروزی‌های انقلاب اسلامی ایران و موفقیت‌های اخیر را مرهون ایمان و ایستادگی گروه‌های فداکار دانست که در مسیر حق و حقیقت قدم برداشتند و گفت: این پیروزی‌ها نتیجه عزم راسخ مردم ایران و پیروی از فرهنگ عاشورا و آموزه‌های اسلام ناب محمدی است، امروز در کشور ما همچنان این فرهنگ حاکم بوده و باید ادامه پیدا کند.
ساعت هشت و ۴۰ دقیقه صبح بود که طنین آهنگ «کجایید ای شهیدان خدایی» فضای مصلی را دگرگون کرد. مداح با سوز شعر مولانا را می‌خواند: «کجایید ای شهیدان خدایی/ بلاجویان دشت کربلایی؛ کجایید ای سبک روحان عاشق/ پرنده‌تر ز مرغان هوایی؛ کجایید ای شهان آسمانی/ بدانسته فلک را درگشایی» جمعیت نیز هم صدا شده و ذکر «حسین جانم حسین جانم حسین جان» را تکرار می‌کردند تا اینگونه تجدید بیعتی با شهدا و آرمان‌های آنها داشته باشند.
اما به ناگاه مداح که گویا در میان جمعیت چشمش به پدر شهید «یونس نوفرستی» افتاد از چشم انتظاری خانواده این شهید برای بازگشت پیکر او گفت و با سوز ادامه داد:« گلی گم کرده ام می‌جوییم او را، به هر گل می‌رسم می بویم او را …»
و اینجا بود که صدای شکستن بغض‌ها بلند شد و جمعیت به پهنای صورت اشک ریختند. مداح شعر دیگری را شروع کرد : «روضه نمی‌خواهد تنی که سر ندارد/ قربان آن آقا که انگشتر ندارد؛ یک تکه‌ای سالم همه پیکر ندارد/ جایی برای بوسۀ مادر ندارد» و داغ ها در روز چهارم محرم تازه‌تر شد حقا که امسال بیرجند حال و هوای دیگری در عزای امام حسین(ع) دارد.
وقتی که می‌گفت: «جای یه خنجر رو حنجرش بود/ جای هزاران زخم روی پیکرش بود؛ هم خواهرش بود،هم مادرش بود/ چشم یه ملعونی پی انگشترش بود» ذهن‌ها از میان جمعیت بیشتر به فداییان امنیت نظام متمرکز شد و به پاسداشت خون شهدای اقتدار هر چه توان داشتند فریاد«مرگ بر اسرائیل» و «مرگ بر آمریکا» سر دادند.
خانواده‌‍‌های شهدا تا این لحظه اشکی نمی‌ریختند اما وقتی به روضه امام حسین رسید و مداح نوایی سر داد و گفت: « جان به قربان آن آقایی که بدنش بدون غسل و کفن سه شبانه روز میان صحرای کربلا افتاده بود» از ته دل فریاد و ضجه زدند و برای شهدای کربلا اشک ریختند نه برای فرزند خود که این حرکت آنها یک معنا داشت «حسین جان خون عزیزان ما فدای نام تو.»
پس از اتمام مداحی، ساعت به ۹ صبح رسید که تابوت‌های آن ۲ غیور مرد بر دستان مردم داغ‌دار بیرون مصلی منتقل و به تیم تشریفات نظامی سپرده شد.
طولی نکشید خیابان جمهوری به سوی گلزار شهدای بیرجند مملو از جمعیت شد و هر قدم صدای دل‌های عاشقانی بود که برای میهن سربلند خود قد برافراشتند.
چهره‌ها پر از غم و افتخار بود؛ برای شهیدانی که با نثار جان خود، چراغ امید را در دل‌های مردم روشن کردند. جمعیت با سردادن صلوات، یاد و خاطره آنها را زنده نگه داشتند و با یادآوری چهره معصوم دختر سه ماهه شهید زیبا و سه قلوهای یک و نیم ساله شهید نادی از مظلومیت و فداکاری‌شان باهم سخن می‌گفتند.
در این مراسم، هرکسی به نوعی سهمی در مهربانی با خانواده شهدا داشت و سعی کرد با تلألو در چشم‌ها و اشک‌هایش، عشق و ارادت خود را به ستارگانی که بر زمین نمانده‌اند، نشان دهد.
این مراسم، تنها یادبودی از فقدان آنها نبود، بلکه تجلی‌ای از همبستگی و ایستادگی یک ملت را به نمایش گذاشت که با این دلیرمردان، پیمان دوباره‌ای برای ادامه راه بستند.
پرچم‌های سه رنگ در دست مردم، نمادی از اتحاد و امید آینده‌ای روشن بود. در این روز، زمین و آسمان هم در فراق این ۲ گل پرپر، سوگواری کردند؛ چراکه یاد این شهیدان همیشه در دل تاریخ ماندگار خواهد بود.
در میان جمعیت شعار نوشته‌هایی هم به چشم می‌خورد:« ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند »،«حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ما است » و…
بدرقه‌ای باشکوه و اشک‌هایی آمیخته با افتخار، پیکرهای پاک شهید اسماعیل نادی و شهید مهدی زیبا را به قتلگاه بیرجند رهسپار کرد تا پس از اقامه نماز توسط نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی از فرزندان غیور وطن بر دستان مردم قدرشناس بیرجند تشییع شود.
پیکر مطهر شهید مهدی زیبا در جوار شهید مرتضی بصیری پور نخستین شهید مدافع حرم در خراسان جنوبی به خاک سپرده شد و تابوت شهید اسماعیل نادی هم برای خاکسپاری به روستای چاه‌خو شهرستان سربیشه منتقل کردند.
خانواده معظم شهدای اقتدار ملی، با اطمینان از اینکه امروز فرزندانشان بر سر سفره عبدالله الحسین(ع) مهمان خواهند بود همنوا با جمعیت هزاران نفری ندای «لبیک یا حسین» سر دادند.
جمعیت پس از این تشییع باشکوه حوالی اذان ظهر متفرق شدند اما صدای آهسته‌ای به گوش می‌رسید: «شهدا زنده اند.»
در پی تجاوز ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی علیه ایران، هفت شهید از جمله «حاج محمد کاظمی» رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، «مرتضی ابراهیمی کارشک»، «یونس نوفرستی»، «مهدی زیبا»، «اسماعیل نادی»، «امید رمضانی حسن‌آبادی» و «مهدیار پوریامین» از فرزندان برومند خراسان جنوبی بودند.
شهید مهدی زیبا ۲۵ ساله متولد بیرجند و شهید اسماعیل نادی ۲۸ ساله اهل سربیشه ۲۳ خرداد امسال در محل مرکز فرماندهی هوا فضای سپاه تهران بر اثر حمله متجاوزانه و جنایت کارانه رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند.
نویسنده ،خبرنگار و سردبیر: ا .حسن پور
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.