مسوول حوزه پژوهش اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گفت: در شب های ماه رمضان پس از نماز و افطار عده ای از پسران نوجوان در دسته های چند نفری به در خانه های مردم به ویژه توانگران رفته و به امید گرفتن انعام ( تنقلات و یا وجه نقد) اشعاری خاص می خواندند که در اصطلاح محلی به آن رمضانی می گفتند به این ترتیب به جلوی درب هر خانه که می رسیدند برای اینکه مطمئن شوند کسی در خانه هست یا نه یک نفر از بچه ها که او را با عنوان استاد برگزیده اند با صدای بلند می گفت رَمِزُاْنی مارْ وَاْ مِدِیْ یا وَرْ خُانِمْدِ ـه «رمضانی ما را می دهید یا بخوانیمش ». اگر در خانه کسی بود و چیزی به آنها می داد به درب خانه دیگر می رفتند وگرنه اگر احساس می کردند کسی در خانه هست و جوابی نمی دهند خواندن رمضانی را آغاز می کردند. ابتدا استاد یک مقدمه و دعایی می خواند و شاگردان بعد از هر جمله او می گفتند آمین و یادی از حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) می کردند و رباعی هایی در مرثیه ائمه اطهار می خواند.
سید احمد برآبادی بیان داشت: این مراسم در شهرها و روستاهای بیرجند، قاین ، نهبندان ، سربیشه برگزار می شود. در شهرستان درمیان نیز سابق این مراسم اجرا می شده ولی در حال حاضر انجام نمی شود..
مراسم رمضان خوانی به شماره ۸۱۱ در تاریخ ۴/۱۱/۱۳۹۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است
