طی دو روز گذشته، شاهد حضور معاون اقتصادی وزیر کشور در استان بودیم. در جلساتی که مدیران اجرایی در استان با ایشان داشتند، هر یک گزارش عملکردی را در حوزه‌های مختلف ارایه کردند، به گونه‌ای که متوجه شدیم در این استان مشکلی وجود ندارد. اشتغالزایی بالا، فراهم کردن امکانات فراوان در بخش‌های مختلف برای هم‌استانیها و مواردی از این قبیل تنها بخشی از عملکرد مدیران ما در استان بودکه بیان کردند . و همه موارد، حکایت از توانمندی‌های دستگاه اجرایی استان داشت. با ذکر این مقدمه یک سوال بزرگ در ذهن متواتر می‌شود که چرا در این استان با این توانمندی‌های فراوان، ما با این مشکلات عدیده در حوزه‌های مختلف روبه‌رو هستیم! ایا واقعا در این استان مشکل فرهنگی وجود دارد؟ یا امار و ارقام داده شده، آمار و ارقام روی کاغذ است؟ و یا نظارت مدیران اجرایی بر روند اجرای کارها در استان ضعیف است؟ آمار و ارقام ارائه شده به قدری خوب و شکفت‌انگیز بود که ما را در بسیاری از موارد، در صدر کشور قرار می‌داد. به طوری که معاون وزیر کشور، در شروع کلامش به خصوص در جلسه اقتصاد مقاومتی نیز از این همه پتانسیل تعجب کرده بود و اذعان نمود پس چرا وضعیت استان به این گونه است؟
اگر در بهشت ترسیم شده مدیران ارشد استانی زندگی می‌کنیم که نباید در گوشه‌گوشه این استان مشکلات داشته باشیم، به خصوص مشکلات در حوزه اشتغال. اگر مشکلات داریم چرا مدیران ارشد استانی به هر نحو ممکن، مشکلات را پیگیری و حل نمی‌کنند؟ و اگر مشکلی در استان نداریم، شفاف و مبرهن با ادله کافی برای مردم و رسانه‌ها شفاف‌سازی نمایند تا ما اصحاب رسانه هم متهم به ناامید کردن مردم نباشیم.
در خلال جلسات برگزار شده در این روزها، استاندار خراسان جنوبی و معاون وزیر به نکته‌ای حائز اهمیت در صحبتشان اشاره کردند که شاید کلید گمشده معما در خراسان جنوبی است. «پیگیری درون سازمانی مدیران اجرایی استان کم است» و همه منتظر انند که استاندار یا مقام مسئولی برا جذب حداکثر کارکرد انها اقدام کند. از فحوای کلام مدیران ارشد در جلسات، به طور مشخص این قضیه مشهود بود.
حال سوالی دیگر در اینجا پیش می‌اید و آن این که آیا واقعا مدیران قدرت چانه‌زنی در وزارتخانه‌های خود را ندارند تا بتواند جذب حداکثری انجام دهند؟ آیا مدیران ارشد از نظر تفکر و ارتباطات در دستگاه‌های دولتی صرفا در حد جغرافیای خراسان جنوبی مانده‌اند؟
امید است روزی در این استان به صورت عملی و کاربردی و در نهایت مودت و وحدت امور پیش برود.
