این روزها شواری پنجم شهر بیرجند که بیشترین طیف آن اصولگرا هستند به  کار مدیح، شهردار بیرجند پایان داد و  در آستانه انتخاب شهردار جدید است. شهرداری که با شهری مواجه خواهد شد که در آن توسعه و موازنه اجتماعی و منطقه ای رعایت نشده است. شهری که در ظاهر مرتب است ولی باطنی دگر دارد. شهری که خدمات شهروندی در شمالش در تمام ادوار در کمرنگترین شکل ممکنه بوده اما در جنوبش گویا وضعیت متعادل تر است. شهری در شمالش فضاهای سبز یا تبدیل به خیابان و جاده گشته و یا بلااستفاده مانده است و در جنوبش حداقل پارکها  و فضای سبزش هنوز نفس می کشند. این روزها، شورای اصولگرا که  تا حدود زیادی رای خود را مدیون مردم شمال شهرش است، با شهرداریی مواجه است که چندین سال معاون اداری-مالی نداشته است و به همین دلیل، پروژه های کوچک و بزرگ زیادی ازجمله پل موسی ابن جعفر، فرهنگسرای صیاد شیرازی و فضاهای سبز مغفول مانده در شمال و گاها در جنوب شهر و مبلمان شهری مسکن مهر و مشکلات عدیده آن و طرح هایی  که هنوز اجرا نشده مثل زیر گذرهای  بلوار پیامبر اعظم بخصوص زیر گذر سپیده و جاده سلامتی که به پایان نرسیده و آن هم که فقط نصیب جنوب مرفه شهر شده است و مردمان شمال شهر، صرفا اسمش را می شنوند و آسفالت معابر شهر و صدها پروژه برجا مانده دیگر را در کارنامه خود دارد که نیازمند مدیریت مدبرانه و مالی زیرکانه است.
آیا این شورای نسبتا سیاسی و از طیف اصولگرا مانند انتخاب رییسش در انتخاب شهردار هم تدبیر خواهد داشت؟شهرداری که بتواند از پس مشکلات گفته شده بالا و تامین  مالی بیش از هشتصد نفر پرسنل خود برآید. شهرداری که بتواند دردوره خدمتش با سیستم دولت و دلتمردان برای آبادانی شهرتحت امرش رابطه ای خوب برقرار کند. آزمون این شورا برای نفس های به شماره افتاده این شهر در تمام بخش های خدماتی – عمرانی و فرهنگی بسیار سخت است.  به طوری که انتخاب شهردار لایق و کارآمد، میتواند محبوبیت اعضایش را افزایش دهد. به خصوص برای ریاست شورا  و برای شورای شهر، انتخاب مهره درست برای این منصب، یا سکوی پرواز خواهد بود و یا نقطه پایانی برای شواری اصولگرایی که در دو راهی اعتدال و سیاست ورزی گیر کرده است.