نوشته : مهدی ذبیحی حصار
❇️ چند هفته است خبری در فضای مجازی و بین سیاسیون استان خراسان جنوبی زمزمه می شود، پروفسور محمدرضا آقا ابراهیمی استاد تمام گروه مهندسی برق دانشگاه بیرجند و ریاست اسبق این دانشگاه در دولت پرافتخار اصلاحات عزم سفر کرده است، یا به نقلی صریحتر، قصد مهاجرت به آن سوی دنیا دارد .
?در این میان، برخلاف عقلا و اصلاح طلبان استان، جریانات افراطی و تندرو و کم خرد، جشن گرفته اند چرا که با خود حساب می‌کنند ، یکی از قدیمی ترین چهره های جریان اصلاحات در خراسان جنوبی حذف خواهد شد و خوشحالی آنها شاید دوچندان باشد چرا که یکی دیگر از چهره های وزین جریان اصلاحات یعنی مرحوم سیف اللهی نیز چند هفته قبل بدرود حیات گفت و از دنیایی که این اصولگرایان تندرو برای او و ما ساخته اند، راحت شد. شاید نکته بسیار مهم در شخصیت و سوابق این دو بزرگوار حائز اهمیت باشد: هر دو عزیز یعنی هم پروفسور آقا ابراهیمی و هم مرحوم سیف اللهی هر دو از جانبازان و ایثارگران اصیل هستند و این سوابق درخشان بیش از همه اصولگراهای تندرو را می آزارد، چراکه آنها دفاع مقدس، جبهه، جانبازی، ایثارگری و شهادت را به زعم تفکر بسته خود، در دایره محدود و عقب‌مانده خودشان فرض کرده اند ، در صورتی که همه می دانند، ایثارگری، انقلابیگری و شهادت در درون جریان خط امامی معنا و مفهوم پیدا کرد و بعد به دیگر طبقات جامعه سرایت کرد و شاهد این مدعا شهیدانی همچون دکتر سید احمد رحیمی، شهید صمدیان،شهید خامسان،شهید شهاب،شهیدان شهپر و رزمندگانی همچون احمد حاجی زاده، مهدی و عباس صالحی، عباس لامعی،دکتر حمید آیتی،حسن صمدیان و … هستند
??این تنها دکتر آقا ابراهیمی نیست که میرود، با او قسمتی از خاطرات ما در سالهای جوانی، در سال های زیبای اصلاحات، سالهای روزنامه های وزین، سال های سینمای خوب، سالهای شعر، سالهای کتاب، سالهای امید ،همه و همه می رود. رفتن او جشن گرفتن ندارد آقایان تندرو؛ این فاجعه ای غمبار برای استان به شمار می رود، درست است که با رفتن او شاید فضا برای شماها بازتر شود ، اما امید به آینده با نبود امثال پروفسور، کمرنگ و کمرنگ تر خواهد شد…
البته امید تندروها را باید نام امید کنم. چرا که رفتن پروفسور آقاابراهیمی برای یک مقطع کوتاه است و او بزودی باز می گردد، چونان سپیده ای که پس از شبی تار سر خواهد زد …
