این روزها در خراسان جنوبی، بحث بر سر زیرساخت‌های توسعه است. زیرساخت‌هایی که در کنار تمام فاکتورهای دیگر، نیازمند تعامل همه جانبه گروه‌های سیاسی و مدیریتی استان است. شواهد حاکی از آن است که در این استان، هر کسی تنها راه خودش را پیش می‌برد و تنها به دنبال مطامع حزبی و سیاسی خودش است. از نمایندگانی که برای به کرسی نشاندن مدیران مدنظر خود اصرار دارند یا سیاسیونی که هر دم  نوایی دارند و دنبال اهداف خود هستند. اینجا مفهومی به عنوان تعامل در فرهنگ لغتش تعریف نشده است. ببینید که چه اورده است این عدم تعامل مسئولین با یکدیگر ، مسئولین و سیاسیون و مسئولین و مردم در بزنگاه‌های تاریخ این استان.

خراسان جنوبی، دارای پتاسیل‌های مدیریتی فراوانی در همه جناح‌های فعال چپ و راست است که اگر با هم و در راستای توسعه این مرز و بوم گام بردارند، این سرزمین با همه داشته و نداشته‌های خود، تبدیل به بهشتی در ایران زمین می‌شود. لیکن متاسفانه این عدم تعامل‌های موجود که در حتی سطح شهرستان‌ها با مرکز استان هم به چشم می‌خورد، نشان از آن دارد که شهرستانی داعیه‌ی خروج از استان را دارد و شهرستان می‌پندارد که سهمش را از استان نگرفته است. در برخی موارد به چشم می‌خورد که در یک شهرستان این استان، حتما باید مدیران بومی همان شهرستان منصوب شوند و گرنه مدیران منصوب شده، محکوم به شکست هستند و حتی این که نماینده‌ی آن شهرستان، برای عزل و نصب مدیر مذکور تا پای مذاکره با وزیر هم پیش می‌رود. اینجا هنوز دعوا بر سر مدیران بومی و غیر بومی است.

روزی باید این باید و نبایدها و سهم خواهی‌ها در استان، جای خود را به تعامل بدهد تا شاید چرخ توسعه‌ی این استان شروع به حرکت کند. تا شاید در حوزه‌های مختلف، نخبگان جوان استان بیکار نباشد و یا به حداقل برسند. تا شاید در جای جای این استان، وضعیت معیشت مردم رو به بهبودی نهد و تا وقتی که این مهم محقق نشود، بی‌شک تمام گناه عدم توسعه، بر دفتر اعمال مدیران و سیاسیونی نوشته می‌شود که با بازی‌های سیاسی و سهم‌خواهی‌های خود جلوی توسعه را گرفته‌اند.

کاش این روزگار در این استان رو به بهبود بگذارد. بهبودی که طعم شیرینش را مردم حس کنند و نه اینکه نماینده‌ای از نمایندگان استان بگوید خراسان جنوبی بیشترین آمار تحت پوشش را در کمیته امداد دارد. این افتخار نیست این یعنی به دلایل مختلف، نتوانسته‌اید مشکلات مردم را حل کنید. این یعنی، هنوز اینجا تعاملی برای توسعه پایدار وجود ندارد.

باید تاسف خورد به حال این استان نخبه‌کش که دارایی منابع انسانی خود را به خارج از این استان هدایت می‌کند. به گونه‌ای که این نخبه‌ها، حتی اندک تمایلی به بازگشت بر گردونه مدیریتی استان ندارند. اینجا مشخص می‌شود که تعامل، چه نقش مهمی در نگهداشت سرمایه‌های استانی دارد. تعاملی که باید از سوی تمام گروه‌های سیاسی استان با هر تفکر، برای توسعه به کار گرفته شود که متاسفانه جایش خالی است.