نوشته : اسماعیل دهقانی
در عرف بین الملل آنچه موجب تعریف یک کشور می شود سرزمین، جمعیت و حاکمیت است اما آنچه به یک ملت هویت می بخشد و موجب همبستگی مردم و دوام آن کشور در طول اعصار می گردد آیین ها ، رسوم، و علائم و نمادهایی است که شهروندان را مجاب می کند تا به آن احترام بگذارنند و پیرامون آن گرد هم آیند. ایران عزیز هم به یمن تار یخ کهنش واسلام پربرکت, غنی است از اسطوره و سمبول و سنت هایی که چون گوهری در خشان در کمرکش کوره راههای سیاه و سرد, فانوس دست رهگذرانش بوده است.
چهارشنبه سوری یا جشن سور یکی از همین آیین هاست که از گذشته بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده است، چهارشنبه یا یوم الارباع اعراب از روزهای شوم ونحس در فرهنگ ما شمرده می شده است. درآخرین چهارشنبه، وتنهاپل مانده به روز نو ونوروز ، ایرانیان آتش را که یکی از عناصر چهارگانه و سازنده طبیعت و زندگی و یکی از مطهرات در اسلام و علم ونماد نور و شور و گرما بوده است رابه مدد می گرفته اند تا با گردهمآیی در کنار آن و همدلی، کینه و کدورت، سیاهی و نحوست را بوسیله ی شادی باهم بودن به سال سپری شده بسپارند و خود را برای سال نو آمده سازند تا همراه با بهار طبیعت جسم و خصوصا روح وجانشان را نیز از پلیدی ها بپالایند،و برای سالی سپید و سرشار ازشور و سرور….از آن انرژی بگیرند.?
اما متاسفانه اخیرا این نماد وحدت و مودت، و استفاده از عنصر زایش و زندگی، تحریف و استحاله شده ، واز اصالت خود فاصله بسیار گرفته است، استفاده از مواد محترقه و آتش زای غیرطبیعی نه تنهاجان استفاده کنند گان شان را نشانه رفته است بلکه آلودگی های صوتی و دود ناشی و ترکیبات سازنده این مواد، محیط زیست یعنی سه عنصردیگر حیات( آب و باد و خاک) را نیز با تهدیدی جدی مواجه کرده است ،که ضرر هایش بی شک بیش از فوایدش جلوه گرگشته است وموثر افتاده است، لذا با عنایت به اینکه اصالت این آیین را بنا بر همدلی ، واستفاده از آتش درحقیقت برای دور کردن پلیدی از زندگی بوده است نه آوردن دود و سیاهی و مرگ و تلخی های آن. می توان با استفاده درست از مواد طبیعی دراینگونه مراسم، ضمن تقویت همدلی ها ، سرزمینی پاکترو پاینده جمعیتی سالم و پویاو و آینده ای روشن را برای فردای ایران ترسیم نمود.???
