سرپرست پایگاه بافت تاریخی شهر بشرویه از الگوهای نویافته در خلال برنامه های مرمتی بافت تاریخی شهر بشرویه خبر داد.
به گزارش روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی خراسان جنوبی، کاظم شبنم زاده بیان داشت: بافت تاریخی شهر بشرویه از نقطه نظر وسعت و گستردگی، گوناگونی سبک های معماری، پیمون های مجرب در طرح ریزی و ساخت بناها، رعایت اصول اصیل معماری اسلامی از جمله مردمواری، به اندامی و بسیاری دیگر از ویژگی ها در زمره بافت های منحصربفرد استان خراسان جنوبی محسوب می گردد.
سرپرست پایگاه بافت تاریخی شهر بشرویه گفت: سخن مورخان و سفرنامه نویسان سده های متاخر اسلامی از یک سوی و پژوهشهای کارشناسانه از سوی دیگر حکایت می کند از سده های هشتم تا نهم هجری قمری در محل فعلی شهر سکونت آغاز می گردد؛ در سده های ده و یازده هجری قمری به انسجام شهری می رسد و اعتلا و شکوه خود را تا دوره پهلوی ادامه می دهد.
وی افزود: طبیعی می نماید در چنین بستر پویایی، انگاره های ملموس همچون بناها، منازل و بقایای تاریخی/فرهنگی همچون کتابی نانبشته دربطن خود اندوخته هایی پر اهمیت دارند که به لحاظ بعد ناملموس نیز مهم اند چنانکه این آثار تاریخی خود بخشی از اندوخته های نهفته را که حاکی از ژرف اندیشی ، تبحر و تخصص آگاهانه معمارانش است به آسانی قابل درک و روشن می نمایاند.
شبم زاده ادامه داد: قطعا ابداع یک اصل هنری در پی تجربه هایی گوناگون و در گذر زمان رخ می دهد اینجاست که بسیاری از روش ها و اصل ها در معرض آزمایش و خطا قرار می گیرند تا زاییده ی آن سبکی باشد برگرفته از ویژگی های زیست بوم منطقه ای، اینجاست که به وضوح می توانیم روند تحول و تطور معماری منطقه و امتزاج آن با سبک های برون آورد را به آسانی مشاهده نماییم.
شبنم زاده همچنین افزود: بررسی دقیق ساختار معماری بافت تاریخی این انگاره های ناملموس و وجه ملموس آن در پیکره بناها، هر بیننده آگاهی را سر به تعظیم می آورد.
سرپرست پایگاه بافت تاریخی بشرویه در ادامه گفت: اگر ما در داخل یک یک بناهای تاریخی به مساله پایین بودن سطح میانسرا به نسبت زمین های اطراف پی می بریم، تفکر معمار مجرب را اینگونه تفسیر می کنیم که در ذهن خود به جنبه ایستایی و مقاومت بنا، مداخله در نوسانات آب و هوایی و متعادل نمودن فضا بر این اساس توجهی متفکرانه و خلاقانه داشته است.
شبنم زاده در خصوص وجه نویافته دوم گفت: وجه دوم را زمانی پی می بریم که در جریان عملیات کف برداری میانسرا یا حیاط منازل تاریخی هستیم. بر طبق یک قانون نانوشته کف حیاط و میانسرای منازل تاریخی در اوایل دوره پهلوی از خاک دست ریز پر می شود و بیشترین الحاقات ساختمانی نیز در همین برهه رخ می دهد که شاید بتوان افزایش جمعیت و میل به تعدد فضاهای دورن بنا را عامل این پدیده دانست.
سرپرست پایگاه بافت تاریخی در خصوص وجه سوم ویافته گفت: با جرات و قطعیت می توان سیستم های آبرسانی و نحوه استفاده بهینه از آن را از شاخص های فرهنگی شهر تاریخی بشرویه دانست و با صرف نظر از آب انبارها، چاههای تعبیه شده در میانسرای منازل، یافته ها از موجودیت لوله های تنبوشه ای انتقال آب به حوض میانسرا و فضای حوضخانه حکایت می کند که با اتکاء به عملیات عمرانی اخیر در خیابانهای فعلی شهر(حفر کانال جهت انتقال لوله های گاز و آب)، لوله های تنبوشه ای نسبتا بزرگی با قطر تقریبی ۲۵ سانتیمتر در بخش هایی از بافت کشف گردید که در کنار سخنان افراد سالخورده همه پرده از سیستم آبرسانی اصلی شهر و انشعابات آن به منازل تاریخی بر می دارد.
وی در پایان سخنان خود گفت: یافته ها نمایشی خیره کننده از تعدد کیفی سیستم های آبرسانی چه به صورت ریزگذر(تنبوشه ای) و یا روگذر(جویاب) و حتی سیستم تصفیه ی آب در محل مقسم قنات که در غرب بافت تاریخی واقع بوده و بخشی از آب قناب را به سوی زمین های کشاورزی و بخشی را نیز به سوی تصفیه گاه جهت انتقال به منازل بافت تاریخی یا منابع ذخیره ی آب محلات نشان می دهد.
