وی با اشاره به اینکه ما باید به دنبال این باشیم که این افراد را به مردم بشناسیم و آثارشان را جمع‌آوری کنیم، افزود: اگر این آثار مکتوب نشود بدون شک بعد از گذشت چندین سال از بین می رود و شاید آن فرد هیچ وقت شناخته نشود.

رفیعی که برای اولین بار کتاب‌هایی در خصوص حکیم عبدالعلی بیرجندی نوشت گفت: اگر این کتاب‌ها در خصوص این عالم نوشته نمی‌شد بدون شک هیچکس او را نمی‌شناخت و ناشناس می‌ماند و کسی از کارهای بزرگ ایشان آگاه نمی‌شد.

وی خاطر نشان کرد: تصمیم گرفتم افرادبزرگ استان و شهر خودم را که به نام دیار علم و فرهنگ معرفی می شود به دیگران بشناسانم، از این رو به جمع آوری افراد بزرگی همچون عظیمی، نظاری، سروین و… پرداختم.

رفیعی بیان کرد: من مطمئنم هنوز هم افراد اهل فکر زیادی هستند که ناشناس مانده‌اند و باید به دنبال این باشیم که آثارشان را جمع‌آوری کنیم و برای آیندگان نگه داریم.

وی گفت: باید ارتباط دانشجو و دانشگاه با کتابخانه نیز بیشتر شود و باید دانشجو بداند که کتابخانه خانه دومش است چه بسا که اگر این ارتباط برقرار شود بین دانشجویان افراد با استعدادی پیدا می شود که بعدها آثار باارزش بسیاری از خودشان به جا بگذارند.

رفیعی افزود: در میان ایرانیان افراد با استعداد زیادی هستند اما متاسفانه بسیاری از این استعدادها شکوفا نمی شوند زیرا تعدادی از آنها وضعیت مالی مناسب ندارند که باید از آنها حمایت شود.

این خادم کتاب یکی از متخصصان برجسته پزشکی کشور است که در حوزه فرهنگ خراسان جنوبی نیز بیش از ۳۰ جلد کتاب تالیف یا حمایت برای چاپ و نشر آن کرده است.

شرح بیست باب، اسماعیلیان بیش از مغول، دیوان نزاری، دیوان نامی، سفرنامه حکیم نزاری قهستانی، و دیوان عظیمی را از جمله آثار منتشر شده ایشان در حوزه معرفی فرهنگ استان است.

کتاب گویش بیرجندی نیز یکی از نخستین کتاب های است که توسط یک نویسنده روسی نوشته شده و دکتر رفیعی ترجمه بسیار زیبایی از این کتاب ارائه کرده است.

وی تمام کتاب‌ها را با هزینه شخصی خود و با مشکلات زیادی چاپ و در اختیار همه کتابخانه‌های کشور گذاشته است، به عنوان مثال کتاب «زندگی و آثار نزاری» یکی از کتاب‌های موجود در دانشگاه مسکو بوده که دکتر رفیعی آن را با هزینه شخصی خریداری و بعد از ترجمه توسط مهناز صوری به چاپ رسانده است.

وی دی ماه سال ۱۳۱۸ شمسی در روستای درخش از توابع شهرستان بیرجند متولد شد. و دو سال اول ابتدایی را در روستای درخش و چهارسال بعدی را در دبستان حکیم نزاری سپری کرد. همچنین تا سال پنجم در دبیرستان شوکتیه تحصیل کرد، اما در سال پایانی دبیرستان به تهران رفت و در دبیرستان البرز مشغول به تحصیل شد.

نوشته و خبر نگار : مهدیه حسن پور دبیر سرویس فرهنگی و هنری و ا.حسن پور