مدتی است که هرگاه اهالی بیرجند، در پشت چراغ قرمز، ثانیه‌شمار لحظه‌هایش هستند با چهره‌ی معصوم کودکانی مواجه می‌شود که یا تمنای پولی می‌‌کنند یا تمنای فروش دستمال کاغذی یا بادکنک و گاها گلی ، گویی این کودکان نگهبانان این چهارراه‌ها شده‌اند. در سکوت مسئولینی که می‌دانند و کاری نمی‌کنند یا واقعا در خواب غفلت هستند و صرفا خدمت در وقت اداری برایشان مهم است و بس.

این روزها چهره ناخوشایند این چهارراه‌ها دل هر کسی را به درد می‌آورد. آیا مسئولین مربوطه قادر به راه‌گشایی این معضل در سطح مرکز استان نیستند؟ یا از آن عاجزند و یا این که خلا قانونی بر سر این موضوع وجود دارد؟ و یا خلع اعتباری، دست و پای آن‌ها را در برخورد با این پدیده‌ی اجتماعی بسته است؟ با دیدن صحنه‌های که این کودکان بر سر چهارراه‌های بیرجند به‌ وجود اورده‌اند، انسان به این فکر فرو می‌رود که آیا مسئولین واقعا نمی‌توانند یک معضل عیان که مطمئنا با پشت پرده‌هایی نیز آمیخته است را در این شهر ریشه‌کن کنند؟ آیا امکان برنامه‌ریزی کلان استانی برای این موضوع وجود ندارد تا این مشکل پایه‌ی اجتماعی را حل نمایند یا حداقل در ‌حل آن گام بردارند؟

مسئولین بهزیستی و شهرداری که در ظاهر متولیان اصلی این موضوع هستند، این موضوع را در کارکرد خود کجا می‌دانند !؟ و چرا به آن نمی‌پردازند!؟ غافل از اینکه حتی اگر جوانب اخلاقی و حقوقی این موضوع را کنار بگذاریم، روزی تبعات این موضوع دامان این شهر رو به پیشرفت را خواهد گرفت و در آن روز، مسئولین و نهادها و سازمان‌ها می‌بایست هزینه‌های گزافی را بپردازند تا معظلات مربوط را حل و فصل کنند.

آقای مدیرکل، اقای شهردار، بزرگواران شورای شهر و کلیه مسئولینی که سرنوشت این موضوعات و موارد اجتماعی در دست شماست، اندیشه‌ای به حال بی‌سر وسامانی این کودکان بنمایید.