🔷️ کشتارگاه صنعتی خوسف، یکی از مجهزترین کشتارگاه های شرق کشور است.
چنین مجموعه ای در زنجیره تولیدات دام و طیور استان بعنوان تکمیل کننده این زنجیره ارزش کاری ضروری و به لحاظ منطق اقتصادی قابل دفاع و توجیه بود اما …
▪️اینکه چنین کشتارگاه بروز و مجهزی در این نقطه از کشور و در استانی تقریبا خشک که در صنعت دام بدلیل خشکسالی های پیاپی دچار گریز سرمایه از این صنعت شده و دامداران بومی نیز اکثراً در بخش های دیگری همچون صنعت ساختمان و یا کشاورزی فعال شده اند، به نظر کاری منطقی نمی آید اما و اما توجیه چنین سرمایه گذاری در این حوزه تنها به این دلیل صورت گرفت که ما بتوانیم در زمینه واردات دام سبک و سنگین از افغانستان به صورت مستمر فعالیت داشته باشیم.
▪️از سال ۹۶ به این سو کمابیش واردات دام از مرزهای دوکوهانه و دشت خوشاب و یزدان صورت می پذیرفت و اتفاقا زیرساخت های مناسبی هم با سرمایه گذاری استانداری خراسان جنوبی( سازمان بازارچه های مرزی) و جهاد کشاورزی استان( شرکت زراعی دشت خوشاب) انجام گرفت، اما بنابر دلایلی از سال ۱۴۰۰ ما بازار واردات دام زنده از طریق مرز مشترک خراسان جنوبی با افغانستان را به سیستان و بلوچستان باختیم. باختیم و باختیم. و چندین هلدینگ سرمایه گذاری در بخش دام و کشاورزی هم از استان خراسان جنوبی فراری شدند. چرا که واردات دام زنده نیازمند همکاری و هم افزایی چند دستگاه مختلف است و این همکاری و هماهنگی از عهده بخش خصوصی بیرون است و فرآیندی حاکمیتی است.
🔷️ و به این سادگی ما بازار واردات دام سبک و سنگین را به سیستان و بلوچستان باختیم. چرا که همسایه جنوبی ما خواست و توانست اما خراسان جنوبی از سال ۱۴۰۰ دیگر تمایلی به این کار نداشت و بازار را کاملا باخت. و بدینگونه بود که سرمایه گذاری بخش خصوصی در این کشتارگاه صنعتی امروز با چالش جدی مواجه شده است!!!

✅ بنای من تنها انتقاد نیست، قصد دارم در نقدهایم، به اندازه تجربه و دانشی که کسب کرده ام ، راه حل هایی نیز ارائه کنم.
راه حل اقتصادی شدن چرخه کشتارگاه صنعتی خوسف، راه اندازی مجدد رویه واردات دام زنده مشروط به حمایت کامل استانداری، جهاد کشاورزی و سایر نهادهای حاکمیتی است. در صورت هم افزایی و همدلی این دستگاه های حاکمیتی و اجرایی قطعا هلدینگ های تخصصی در حوزه دام پروری و کشاورزی در این فرآیند مجدداً ورود جدی خواهند داشت.

✍️مهدی ذبیحی حصار