این روزها مصادف است با روز خبرنگار، روز مردان و زنانی که در سنگری هستند که شاید کمتر کسی قدردان انها باشد. قدران زحماتی که اصولا بی‌مزد و منت است. در ایام روز خبرنگار می‌توان به مظلومت این قشر پی برد. از حوزه‌های صنفی گرفته تا مدیرانی که صرفا تقدیر از خبرنگاران را در دیدارهایی خلاصه می‌کنند، بی‌انکه به مشکلات انها رسیدگی کنند. انگار مدیران تنها برای شوی تبلیغاتی به رسانه‌ها خدا قوت می‌گویند. متولیان هم فقط مهم است تا روز خبرنگاران بگذرد و اتفاقی نیفتد. تا تنها در ظاهر به بقیه نشان دهند که وظیفه‌شان را در برابر خبرنگاران انجام داده‌اند. در این میان، فقط یک روز مشکلات خبرنگاران بیان می‌شود و به کناری گذاشته می‌شود تا سال بعد که دوباره همین مشکلات با آب و تاب تکرار شود. ولی راهکاری برای ان نباشد. کاملا واضح است که جنبه ویترینی خبرنگاری برای مدیران و متولیان حوزه خبر، ارزش بیشتری دارد تا حل و فصل مشکلات آنان و گرنه از سال گذشته تاکنون باید گره کوچکی از مشکلات این قشر حل می‌شد که نشد.

این روزها، می‌توان نجابت خبرنگاران استان را درک کرد. نجابتی که برای مردم است که گرفتاری‌های بسیار دارند. نجابتی که برای ارامش جامعه است نه خوشآمد مدیرانی که حتی برخورد با خبرنگارانی را که بی‌منت در تلاش هستند را نمی‌دانند. خبرنگارانی که توانمندی‌های  انان را به جامعه بازگو  و امید را به جامعه تزریق می‌کنند. کاش برای یک بار در تاریخ خبری این استان، درک درستی از خبرنگاران باشد تا شاید نگاه ابزاری که الان شاهد ان هستیم به نگاه حمایتی با تفکر حل مشکلات این قشر بدل شود.

این روزها خبرنگاران نوک پیکان مبارزه با هجمه فرهنگی و تبلیغی دشمن هستند و خنثی‌کننده‌ی تبلیغات شوم دشمنان قسم‌خورده انقلاب و نظام و ارامش‌بخش جامعه. کاش برخی مدیران و مدعیان حامی رسانه و خبرنگار، تنها همین موضوع را درک می‌کردند. کاش به این درک می رسیدند که با برگزاری شوآف‌ها و دیدارهای مصلحتی و خسته نباشیدهای در ظاهر متین و تعارفات انچنانی، مشکلات خبرنگاران حل و فصل نمی‌شود. برای حل این موضوع باید بین خبرنگاران، متولیان، مدیران و مخاطبان، درک متقابل به وجود آید تا حداقل مشکلاتی از روی دوش این قشر فراموش شده کم گردد. جالب است که در موارد بسیاری متولیان رسانه‌ها و خبرنگاران هم به جمع بانیان این  حرکات پوپولیستی می پیوندد و می‌توان دید مظلومیتی که در قالب سکوت و خنده بر لبان خبرنگاران نقش بسته است. اگر وعده‌های داده شده در روز خبرنگار، حتی در پایینترین حد، اجرایی می‌شد، مسلما امروز بار مشکلات این قشر فرهنگی و زحمت‌کش، بسیار کمتر از قبل بود.  این روزها می‌توان به فراموشی سپرده شدن را در دید و بازدیدها حس کرد. حس ابزاری بودن، حسی که در پس نقاب دید و بازدیدهای خبری است و صرفا دیداری از سر تکلیف و نه از سر حل مشکلات است. کاش این دیدارهای خبرنگاران و تقدیرها، روزی برای حل مشکلات عدیده این قشر باشد، نه …