این روزها، با هر کس هم صحبت می‌شویم، از غم می‌گوید. گویی خشونت کویر، جایگزین حال و هوای گرم کویری دل مردم این خطه شده و این، در نوع روابطشان با محیط اطراف هم تاثیر گذاشته است. سکوت در این استان حکمفرماست و خبری از شور و نشاط مردم نیست. در این استان، تفریحات اندکی برای مردمانش مهیا است. به نظر می‌رسد که مولفه‌ی نشاط اجتماعی در بین مردم کاهش داشته است. البته این امر نیاز به بررسی میدانی متولیان سلامت روانی جامعه دارد. اما گویا مسئولان و متولیان هم غافل از این امر مهم آینده‌ساز هستند که جایگاه مهمی در سلامت روان افراد جامعه دارد. مردم هم گویی چنان در کارزار زندگی افتاده‌اند که دنبال شادی و نشاط نیستند و مطالبه‌گری هم در این زمینه نمی‌کنند. در کنار این غمزدگی، عناصر محیطی هم غم‌آلودی شهرها را دوچندان کرده است. به عنوان مثال کاج‌های بلند سر به فلک کشیده که با رنگ سبز کدر رو به اسمان و تنه‌های قهوه‌ای، جلوی دیده‌گان مردم را گرفته است و عملا شهر در احاطه دو رنگ غالب است، سبز بالای سر و قهوه‌ای تنه درختان که از نظر بصری یک همگونی ناخوشایند و از نظر روانی، تکرارپذیری از فرم خارج شده‌ای را رقم میزند و این نکته در اکثر شهرهای استان تا حدودی زیادی حکمفرماست.
در کنار این غمزدگی و روزمره‌گی، حتی مردم این دیار، شادی‌های مشروع خود را هم به فراموشی سپرده‌اند. شادی که ریشه در فرهنگ و فلکلور این مردم دارد به نوعی، رو به فراموشی است و در مواردی با ان مخالفت شده و می‌شود. از سویی، حتی مردم این سرزمین و مسئولین آن، اعیاد ملی و مذهبی را هم در کم‌رنگترین شکل ممکنه برگزار می‌کنند.
در کنار این موضوعات، در شهرهای استان، شادیگاه‌های مجاز اعم از شهر بازی و یا مرکزی که عمومیت داشته باشد تا همه بتواند از ان استفاده کرده و لحظات مفرحی داشته باشند، بندرت یافت می‌شود. حتی تئاترها و سالن‌های موسیقی نیز مدتهاست که در راه نشاط اجتماعی گامی بر نمی‌دارند. در روزگاری نه چندان دور، شهرداری‌های استان به بهانه‌های مختلف جشن‌های عمومی برگزار می‌کرد که آن هم در یکی دو سال اخیر به ورطه‌ی فراموشی سپرده شده است.
می‌توان در این باب، قصه‌ها گفت. ولی شاید همین نکته‌ها تلنگری باشد به مسئولین جامعه‌ی غم‌زده‌ای که روزگاری خواه‌ناخواه دچار مشکلات اجتماعی عدیده‌ای خواهد شد. اندک برنامه‌ریزی مسئولان می‌تواند جامعه را از این خمودگی نجات دهد. امید است مسئولان قبل از این که دیر شود، فکری کنند بر این غمزدگی در استان.
